Van vuilnisbelt tot natuurgebied: het kan!

Natuurgebied Driegaarden ligt aan de rand van Westervoort, net naast de IJssel. Het gebied werd vroeger gebruikt om klei af te graven, de grondstof voor de baksteenindustrie. De kleiputten aan de IJssel bij Westervoort zijn in de loop van de tijd helemaal leeggehaald. De lege plekken werden opgevuld met puin. Het werd de vuilstort van het dorp. Totdat de voormalige kleiputten zo vol lagen dat er een berg van 30 meter hoog lag. De zaak werd ingedamd, afgedekt met plastic en zand en met rust gelaten. Het maakte de bult nog iets hoger: 35 meter. En zo gebeurde het vanzelf: de natuur kwam terug. Sinds een paar jaar heeft Natuurmonumenten het gebied in beheer. De naam werd omgedoopt tot "natuurterrein Driegaarden".

En geloof het of niet: langzaam maar zeker wordt de vuilstort een waardevol natuurgebied. "Ik hoor de groene specht", onderbreekt boswachter Richard Dijkgraaf zijn verhaal als we naast de natuurbult staan, "Door heel slim te maaien creëren we hier een gevarieerde structuur. En daar profiteren dieren van zoals de graspieper. Ook de grote bonte specht kom je hier tegen."

Luister naar het verhaal van boswachter Richard:

De bult van natuurgebied de Driegaarden is zo hoog dat je een onverwacht mooi uitzicht hebt over de wijde omgeving. Natuurlijk zie je vlak onder je die Zweedse firma met handige spullen voor in huis, maar bij mooi weer kan je ver kijken. En dat uitzicht blijft zo. Er mogen geen bomen groeien, anders zou de onderlaag kunnen beschadigen.

"Een juweeltje", noemt boswachter Richard het gebied; "het is een toevluchtsoord voor talloze vogels en kleine zoogdieren." In de katjes van de zwarte Els zit de barmsijs en de staartmees voelt zich thuis in de struiken. We maaien slingerend, zo maken we verschillende plekjes. Zon, schaduw, wind, luwte: er ontstaat zo veel mogelijk variatie. door het slingerend maaien.

Ook de aanplant van lage struiken zoals de meidoorn geven een veilige plek aan vogels en vlinders. Het kost weinig moeite om sporen van de dag te vinden en ook muizen hebben een flinke hoeveelheid aan holletjes gegraven. Dat er meer leven onder de grond in de afdeklaag zit, bewijzen de talrijke molshopen.

Om daar van te genieten is een flinke klim noodzakelijk:

De sleedoorns bloeien volop. "De sleedoorn bloeit eerst en wordt daarna groen; de meidoorn krijgt eerst groene bladeren en gaat dan bloeien", helpt boswachter Richard ons nog even. Op de bult van De Driegaarden worden ook kikkers en libellen gezien. Zoals de vroege glazenmaker. Zelfs de vrij zeldzame zuidelijke heidelibel is hier vorig jaar gezien.
Als die soorten er rondlopen en vliegen moet er water in de buurt zijn. En inderdaad: net naast de bult liggen nog wat oude ondergelopen kleiputten, met aan de randen vervaarlijk overhangende wilgen.

Een grillig en drassig gebied waar de blauwe reigers broeden, de aalscholver hoog in de top zijn vleugels droogt en de grauwe gans zich regelmatig laat horen. Het gebied ziet er wild en aantrekkelijk uit. Het lijkt wel of je de eerste bent die hier loopt, vindt de verslaggever. Eén van de volgelopen kleiputten is voorzien van een steiger en vlondertje zodat je goed over het water heen kan kijken. Er is genoeg te zien in De Driegaarden tussen Westervoort en Duiven.

Neem wel laarzen mee, "het gebied kan drassig zijn", tipt de boswachter: