Waarom de wilde bijen het niet goed doen op de heide

Het gaat slecht met de kwaliteit van de heide, vertelt Jaap Molenaar van de Bijenstichting. Op veel plekken vergrast de heide, waardoor het aantal heideplanten afneemt. Door verdroging bloeien de heideplanten de laatste jaren vaak ook nog eens minder uitbundig, waardoor het nectaraanbod op de heidevelden sterk is verminderd. Er is beperkt voedsel voor de bijen en als er dan tienduizenden honingbijen in zo'n gebied worden losgelaten, is er onvoldoende te eten voor de oorspronkelijke bewoners. De Bijenstichting en EIS Kenniscentrum Insecten pleiten er daarom voor om het aantal honingbijkasten op heidevelden drastisch te verminderen.

Samen met BuitenGewoon-verslaggever Laurens Tijink bezoekt Jaap Molenaar een heideveld in de buurt van Vorden. Luister naar de radiobijdrage (1-3)

Sommige wilde bijensoorten zijn in hun voedselvoorziening volledig afhankelijk van de hei. De heidezandbij en de heizijdebij leven bijvoorbeeld van het stuifmeel van struikheide, de viltige groefbij en de ericabij kunnen niet overleven zonder dopheide. Ook voor de populatie van de ernstig bedreigde heidehommel is het stuifmeel van dopheide van groot belang.

Door het koude en natte weer zijn de bijen dit voorjaar nog nauwelijks actief, vertelt Molenaar. Om de insecten te helpen roept hij op om komende maand het gazon niet te maaien.

Door de beperkte activiteit van hommels en bijen dit voorjaar voorziet Molenaar ook problemen voor fruittelers in de Betuwe. Hier zijn de insecten hard nodig voor de bestuiving van de bloesem, zodat er later dit jaar voldoende fruit aan de bomen hangt. Het risico bestaat dat de bijen pas massaal actief worden als de meeste fruitbomen alweer zijn uitgebloeid.

Bijen en hommels hebben bij veel mensen een slechte reputatie. Dat is onterecht, vertelt Jaap Molenaar. Met zijn insectennet heeft hij een akkerbij gevangen. Ondertussen legt hij uit dat de beestjes vredelievend zijn.